Ancak bir gün ölüm sensizliğe mahkum ettiğinde öğrenebildim sevdanın azabını.
Yandı yüreğim, çorak kaldım, ıssızlaştım, lal oldum.
Ne bir ezgiyi duydu kulaklarım ne de hayal edebildim karanlığın sabahını,
Umarsızca sökülüp götürüldün ya içimden; sensizlikte kayboldum.
Ruhum gönüllü esiri artık kör zindanlardaki umutsuzluğun,
Uzayan günler binlerce saatlik işkenceye dönüştü.
Sensiz yaşanmaz ki güzelim dedim hep, yaşanmaz ki sensiz bu gök kubbede.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
