tüm bunlar bir yanılsamaysa,
gerçekten hiç yaşamadıysam seni;
sakın gelme, bir daha görmek istemem.
bir bulut kadar somut,
ve bir zehir kadar soyut,
istemem gözlerindeki yanılgımı.
bırakması zor hiç tanımadığım ellerini,
sakın gelme bir kez olsun tutmak istemem.
değilmi ki dağılmış saçların,
ve yeni uyanmış kedi yavrusu bakışınla,
yanımda uyanmayacaksın;
o sabahın gecesini de istemem.
sakın gelme, gittiğin yerde kal.
güneşin battığı yerde,
sabahın olduğu yerde kal.
Kayıt Tarihi : 18.8.2001 16:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nevzat Gürmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2001/08/18/sakin-gelme.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!