Sakın Düşme Şiiri - Dinçer Dayı

SAKIN DÜŞME!

En büyük uçurum gözdür.
Unutma!
Uçurumdan düşenin parçası bulunmaz...
Gözden düşenin sevgisi kalmaz.
Onun için gözden sakin düşme Arkadaş....

Bak!
Bu kaçıncı bahar?
Kalbime düşüyorsun.
Nasıl bir baharsın ki hâlâ üşütüyorsun.
Sakın gözden düşme..
Gözden düşmenin yorgunluğu kalpte hissedilir.
Direnemezsin,
Savaşamazsın sevsin diye.
Bir kalp durunca nasıl soğur beden?
Bilir misin?
Buz gibi olur beden.
Can gidince yürekten. muhabbet ettiğin can hayal olur.
Yaşam sana zül olur.
Ne yaparsan yap.
Geri getiremezsin gideni.
Gönül kırılır, bir kere.
Bazen, bu durum da kalp kırık olur, dökük olur.
Ancak, bir tek haykiriş toplar onu.
'Seni seviyorum' seslenmesi.
Bütün yıkıklarını, kırıklarını toplar.
Çünkü,
Aşk!
Tıpkı gözyaşı gibi gözlerden doğar,
Ve zamanla, bir kar tanesi gibi.
Yüreğe iner.
Göz, gönlün kapısıdır.
Gözden düşenin gönülde yeri yoktur.
Sakın Gözden Düşme!
Ben seni ağzımdan düşüremezken
sen gittin gözden düştün...
Hiçbir yaprak
gözden düşen insan kadar hızlı düşmez yere.
Ağaçtan düşen yaprak nasıl ki kurumaya mahkumsa, gönülden düşen de unutulmaya mahkumdur.
Gözümden düştün,
Gözyaşımla birlikte...
Gözden düşen bir,
Gönülden düşen bin parçaya ayrılırmış...
Gözden her zaman gözyaşı düşmez arkadaş...
Kimi zaman da insan da düşer.
Dinçer Dayı