Sakın dostum, sakın Şiiri - Barış Akm

Hayır arkadaşım, hayır
Benden yar olmaz sanada
Ben ki kapattım tüm pembe defterleri
Sevdaya ait ne kadar kitap varsa
Yakıp attım
Yakılacak mektuplar gibi, hepsini
Ki bir kez daha yaşamak istemiyorum
Kanlı bir sonun başlangıcını

Sanmaki göz koydu yüreğim sana
Bakma satırlarımın aralarına
Örtüde arama kalbimde ılık pembe
İçinde sana ait bir şey belki diye
Zira kaskatı kesilmiş bir can var altında
Kefensiz, sibirya ormanlarının kuzeyinde
Kar dağlarının fersahlarca altında
Sana satırlarım, sadece benziyor oluşun bana
Yoksa sanmaki bu kalp çıkar bir kez daha
Dost penceresinin dışına

Arkadaş kal, dost kal
Ama ne olur sakın gönlün düşmesin bana
Benim dertlerim yetiyorken deryalarca
Bir de sen eklenme sürgündeki bana
Senin hüznünde eklenmesin
Son kalan bir kaç sarı yaprağımdan birine
Tartamaz gönlüm aşkın bir yenisini daha
Dert alma dertli başına beni, umuda aldanıpta
Şubatta çiçek açan erikler gibi

Değmesin gözlerin sevdayla gözlerime
Merhaba deyişler varmasın boyundan öteye
Bir çay, bir kahve belki de
Sonrası kalmalı masanın gülkurusu renginde
Düşmemeli kahve aşkın peşine
Belki umuttan yana bir hatır diye
Ben terkettim kendimi bile
Kapım açık elbette her zaman sesine
Ama arkadaşça, dostça

Bir kalbim vardı, eskidi, yoruldu
Gün geldi kendinden usandı
O şimdi öldü
Taşında kırmızı güller, sadece süs çiçeği
Yaşarken koklayamamıştı tozunu
Şimdi alışmışken kurusuna gözleri
Ölü doğacak bir sevda adı koma
Ne olur bende bırak beni
Dostluk aşmasın kavlini