Sakin Bir Akşamın Hüznü

her gündoğumu diledim bir mezarı
insanların çabasızlığına karşı durmayı
neşemi kaybettim bir ekim günü
bir daha güldürmedi hiçbir sonbahar yüzümü

ne etsem sonu senin mutluluğun içinmiş
nereye kaçsam senden saklanmak için
konuşsam dinlemen
ağlasam duyman için

öyle gülme yüzüme karşı
buruk bir vedaya düğümlüyüz
koskoca ömrümüzde bir sevdaya tutulmuş
hem de çok yanmış bir külüz

kırgınlığım geçmiyor günlerdir
kızgınlığımın sana tebessümü kalmamış
bıraktığın yaralarda çiçeklerim açamamış
senin toprağın bana yarar sağlamazmış

fakat biliyorum Beyoğlu'nda bir biz kaldık
Beşiktaş'a varamadan ayrıldık
biliyorum ki hiç gidilmeyecek yerler bıraktık
haziran aylarında hep başkalarına sığındık

görüyor musun nasıl da kırılmışız orta yerimizden
bir yolunu da bulamadık biz çok yol gitmeden
vedanın kokusu kaldı odamda
yakılan onca anıda

öğretilenleri unut bu akşam
gülüşüm kalsın ezberinde
hazan vaktini bekle sessizce
geleceğim bir gün eserimi görmeye