Sakin Bir Akşam Üstü Kabusu

sakin bir akşam üstü kabusundan arda kalan kadarım
sömürülmüş rakımla
hoşnutsuz dostlukların engel tanımaz yürüyüşlerinde doğdum
vakitsiz ölümlerin az aşağısında
sigarasız
hakiki özlemlerden nasiplenerek
ve sen
olmayan herşeyden biraz kataraktan
olamayan sen.
hafta sonlarının vahim kıytırığı
bir varmış bir yokmuş diye başlayamayan
yürek törpüsü tercihlerinle
sen
özlem koymaya yeminlenmeme az kalmışlıklarım
sen
varmaz ya dilim
ötende
bahara meyil çiçek dokunuşların kutsanmış dualarının
ruha hitapta selam duruşunu anlatmaya
anlatamamda
katil saatlerin kalem kırmış gülücüklerini
yoo
yakışmaz
hiç kimse sen değil yüreğime
umursanmaz itilmişliklerimin arsız dirilişleri olmasa
hiç kimse sen değil
sen bile
sen değilsin biliyorum
bir bardak kokunu esrgeme rezilliği yapıştırmazdın sevdama
sen...
değilsin sen
olmamalısın
olamazsın
geceyi karaya boyamaktan çekinmeyen
hafta sonlarının kıytırık gülüşleri

çığlık çığlığa bir gece yarısı kabusunda
çırılçıplak ölüyorum