Sakın Başbakan Olma Şiiri - Abdullah Erkal

Milletvekili oldun, haydi hayırlı olsun
Çık kürsüye yemin et, âdet yerini bulsun.

Herkes gibi Ankara, bağrına bassın seni,
Bir danışman ararsan, unutma sakın beni.

Derhal kullan yetkini, kurulunca makama
Keyfi emirler yağdır, valiye, kaymakama.

Hemen birilerinin kaydırıp ayağını,
Beraberce yiyelim, ülkenin kaymağını.

Kızına, damadına utanmadan ger kanat,
Bir daha ele geçmez, böyle yüce saltanat.

Ekrana çıkar isen çevir ki kaz yanmasın,
Öyle kelam eyle ki, hiç kimse anlamasın.

Özgürlük türküsünü halkın diliyle çağır,
Boş işlerle geçiştir, zamanı ağır ağır.

Sana karşı olanın hemen defterini dür,
Ardına bakma sakın; ye, iç, eğlen, sefa sür.

Sen kültürlü kişisin, cahil insana uyma,
“kültür mozayiği” de, çırtlak sesleri duyma.

Yaklaşınca seçimler halka boyun eğiver,
Halk anana sövse de, “çok seslilik”deyiver.

Utanma, arada bir kuyruklu yalan söyle,
Adliye de olmıyan “adalet”ten söz eyle.

Ülke gerçeklerini, boş ver gözün görmesin
Kemerleri sıktır ki, bütçe açık vermesin.

Liderinin önünde yerlere kadar eğil,
Söz vermişsin seçmene, hiç de önemli değil,

İster top peşinde koş, istersen dümbeler çal
Bir iş yapman gerekmez parmak kaldır, maaş al.

Sürünün sesi çıkmaz, çok verirsen çobana,
Bir gün bırakır kaçar, hiç güvenme babana.

Mum yakıp arasalar sen gibisi bulunmaz,
Beyzadem, bu devirde başka türlü olunmaz.

Biraz kıvrak olursan, hemen yaparlar bakan
Anana yazık olur, sakın olma Başbakan!