Sakın bana acıma! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Sen kendine acı!

Yap elinden geleni, yollarıma tuzak kur
Simsiyah gözlerinle, ak düşürdün saçıma
Açmam sana bir daha, kollarıma uzak dur
Benden nefret et ama sakın bana acıma

Perişan bir haldeyken, tesadüfen rastlarsan
Bir dilenci sanıp ta, para verme avcuma
Korkak bir fare değil, eğer ki sen arlansan
Benden nefret et ama sakın bana acıma

Alma sakın diline, kahrolası ismimi
Yine bütün dertleri, tak kalbimin ucuna
Paramparça yırtıp at, sende kalan resmimi
Benden nefret et ama sakın bana acıma

Kader beni yolum da, bir çukura itse de
Merak edip ne olur, gelme sakın başıma
Ömrüm yıkık perişan, rezil halde bitse de
Benden nefret et ama sakın bana acıma

Cismin uzak dursun hep, olmasın hiç gölgesi
Kalbinde de severim, diye umut taşıma
Kalmadı bu gönlümde, aşkının tek zerresi
Benden nefret et ama sakın bana acıma

Benim gibi mecnunun, çilesi hiç bitmiyor
Eller mutlu sanıyor, bakmıyorlar yaşıma
Gördüğüm bu manzara, hiç hoşuma gitmiyor
Benden nefret et ama sakın bana acıma

Bende böyle hayata, ne yazık ki alıştım
Eller dalga geçip de, tekme atsa kıçıma
Bir bilsen ki dertlerden, ne dertlere karıştım
Benden nefret et ama sakın bana acıma

Seni seven gönlümün, bilmedin ki kadrini
Mademki prensessin, laik ol sen tacına
Sen çizmeyi geçip de, çoktan aştın haddini
Benden nefret et ama sakın bana acıma

Bir gün orda yatarım, bir gün başka bir yerde
Ben bir garip yolcuyum, sorma beni hancıma
Zorda olsa dayanır, gönlüm inan her derde
Benden nefret et ama sakın bana acıma

Ağır bir dert içinde, yüzüyorken yüreğim
Gözyaşını döküp de, ortak olma sancıma
Tanrıdan son arzumdur, yalnız bir tek dileğim
Benden nefret et ama sakın bana acıma

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA