Sakın Şiiri - Mehmet Sıddık Şengül

Kavrulmuş güneşlerde yanık bendeki tenim
Dağların doruğunda büyüttüp sevi nerde
Çökünce ay ışığı karanlık gecelerime
Asumanımda parıldayan sendin kutup yıldızı

Ellerin yüreğimde,yüreğin kaleminde
Beni kavuran,yürek alazlı yaz hüznünde
Öğretilmedi namertlik,seviyi yürekte bildik
Sakın, söz sığmaz girdaplara,bitap düşer yürek

Derbeder akşamların ardında dertler gizli
Zulasında bekler anı,benbilir neler der
Körleşmiş bıçak olur yüreğimi deler
Sakın,görünmez ardı dağların,ereklerin

Korkma kalemi yıkan el onarır elbet
Dağların karanlığı,heybeti kadardır
Günbatımı,şafak vakti dağların doruğu
Yürek alazında tutuşturan sevi görünür

Kamaşırsa gözlerin korkma gözlerimden
Tutuşursa yüreğin,korkma yüreğimden
Lakin köpük duygular üretmedi dağlarım
Sevi yağmurlarıyla sulandı,yakar akarlarım

Keşmekeş akşamlara düşer yankılar
Dağlardan yanığı kalan sevi düşlerin
Alışkın değil lal olan dilim,bilmez riya'yı
Köklerinde bağı sevi,figan oldu bağlarım