Sakın Şiiri - Aynur Durmuş

SAKIN
Hani ben varım derdin
Hiç korkma yaslan derdin
Göğsüme saçlarınla saklan
Burası varya burası derdin

Bu adam var ya bu adam
Ne bir gök gürültüsünden
Nede ufak bir sarsıntısan
Bilmezdim ki şakasından

Nede inandırıcıydı sözleri
Ömürlük vaatler verişleri
Yalan talan olmuş kerpiçleri
Sahteymiş nazende sevişleri

Bir ağaç gibi sarmaları
Dalında tomurcuk sanmaları
Oysa bir sonbahar yaprakları
Geçmez oldu son bakışları

Anzer balı nedir dilindeki
İlk günkü gibi sözde istediği
Acılarla lokma gibi kemirdiği
Boğazından süzüldü can bildiği

Bu adam var ya bu adam derdin
Ne kışta ,ne yazda ,hastalıkta dildin
Yuvasında annesiz serçe gibiydin
En tepede aç susuz ölmekteydin

Aniden sert bir rüzgar yerdeydi
Zor gününde el oldu can bildikleri
Affetti gitti unutulmaz sevdikleri
Asla çıkmaz akıldan gördükleri

Şimdi mi inanamıyorum güneşe
Bülbülün en can alıcı melodisine
Seviyorum diye söylenenlere
Yapmacık şeylerle gelenlere

Sakın karşıma gelme bir daha
Yeminler etsende duanda
Tahtınıda bahtınıda alanda
Koyun koyunu satanda

Ne hayalerime düş düş
Nede kışın yaza küs küs
Yollarım kapalı koğuş
Dediğin canmı soruş

Yapraklarım artık esmiyor
Gözüm artık seni kesmiyor
Ne ettim de demiyor
Öldü bitti de bilmiyor

Sakın uğrama vazoma
İçindeki oldu buğlama
Vurdu pıçağı sırtına
Şeytanın saptığına

Gözler artık pencerede değil
Unuttu yolunu,bilmez değil
Aklı fikri artık sende değil
Kaburğanı neyleyim ey sebil.
Aynur Durmuş