Sakilerin Şiirden Elleri

Acılı bir telaşla süpürdü bu geceyi zaman
Ruhumda hızlanan anılara yetişti bahar
Görmedim gün yüzü aşktan yana bu bir
İkincisi giyemedim sensizlik gömleğini

Sakilerin şiirden elleri

Kayboluyor suretim gölgelerin içinde esrarlı
Dağların eteğine saçılmış çoban kokusu gibi
Sevmiştim oysa seni öyle dalgakıran öyle mavi
Yalnızlık zonkluyor şimdi kalbimin duvarlarında

Şarkılarda seni söyler

Bir nefes ver tarihin geçirimsizliğinden
Şehirlerin aymazlığından bir geçiver
Bir kulaç at gökyüzüne doğru
Toparlansın aramızdaki bu geçkin mevsim

Sustuğum sen ol avaz denizinde