Şakiiler Ve Saidler Şiiri - Cihat Şahin

Kim kendini bilmezse, ya şakidir ya Zait!
Bunlar ifsat ederler, şu âlemde nizamı!
Ya toplumda bir mikrop, ya serseri bir sa’ it!
Bunlar ile mahvolur, âlemin intizamı!

Kim bilirse kendini, mutlak bilir rabbini!
Hiç unutmaz aslını, aşmaz asla haddini.
Onlar ehl-i irfandır, dünya ukba said’i,
Haddi bilmek isteyen, öğrenmeli hakdini!

Hakir sudan halk olan, tevazuyu seçmeli!
Gurur kibir eneden, mahviyete geçmeli!
Olup mesud bahtiyar, yaşamalı said’ce!
Hiç bir azap tatmadan, illiyin’e uçmalı!

İnsan mutlak acizdir, bir mikroba yenilir,
Böyle zaif nahif’e, nasıl kadir denilir?
Yaratanı unutup,”ben özgürüm” diyene,
Ya acıyıp ağlanır, ya alayla gülünür!

Kulluk için halk olan, yaşamalı kul gibi!
Melekleri geçmeli, şol Muhammed gül gibi!
İlim irfan fazilet, onun süsü olmalı,
Halka feyiz saçmalı, Kevser dolu göl gibi!

Yazık eder kendine, zaitlerle şakiler!
Kim kaçarsa kulluktan, rabbi ona asi der.
Şu dünyevi hayatta, toplum için bir zehir,
Ahirete göçünce, nar-ı cahim’e gider!

İşte size üç model, nafi olanı seçin!
Zararlıyı bırakıp, doğru tarafa geçin!
Huzur sükûn içinde, şu sınavı bitirip,
Ebedi huzur için, dar-ı cennet’e göçün