Kıl çoraplarda parmak uçlarım gıdıklanıyor, saki...
Ellerim ölüm soğukluğuyla dokunuyor yokluğuna...
sensizlik mihenk taşı, yalnızlığım kuruş kuruş...
Saki, sen sessiz eriyen bir mum.
Saki ben, aksinde titreyen gölge.
Saki senin rüzgarın yönsüz.
Saki benim yönüm sen...
Uzanıyoruz seninle yere, akrep yelkovan misali
günde yirmi dört kez ancak gelmekteyiz üstüste
nefesin Saki, kehribar sarısı dişlerin...
Senin gözlerin saki, durgun bir göl.
Ancak ben göğsüne türküler yakarsam,
gülebiliyoruz...
01:33 14.06.2012
Tekmile Kirlioglu 2Kayıt Tarihi : 14.6.2012 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dokturmus ki yazar
dil OL dil/dir doner
dalgasidir yuregin
gunesten isik derer
sozu kadeh yapmis
makaminda çalar
..soyler
ses seSi ile
mest eder MEST insani NEY/ler
..mahzeninde dem dem soz eder
dusunur durur yaratir kalkar bilgeler
TÜM YORUMLAR (1)