Sâki Şiiri - Tülays Tülays

İnsan bu! Adeta bir kara delik
Verdiğin değeri yutuyor sâki
Nimetlere nankör; arsız üstelik
Selâma kem kelam katıyor sâki

Zihninin en ağır konuğu bile
Şefkatle aklanan sanığı bile
Fedakârlığının tanığı bile
Çıkar batağına batıyor sâki.

Ülfeti, ortaklık sürünceye dek
İtibar edemez, bulur bir yedek
Karşına çıkınca kazdığı hendek
En safi mağdura yatıyor sâki.

Kıvrak zekasını hinliğe adar
Kalbinde kalamaz kimse payidar
Manipüle edip son ana kadar
Zamanı gelince satıyor sâki.

Talihin tersine döndüğü zaman
Sığınacağını sandığın liman
Nezdinde benzersiz, eşsiz kahraman
Öfkeyle kaşını çatıyor sâki.

Gözünde bir damla timsah gözyaşı
Duvardan duvara vuruyor başı
Kabrine dikerken mermerden taşı
Toprağı süratle atıyor sâki.