Saki Şiiri - Mehmet Erol

Hüzünler serpişirken gözlerden,
Gam dökülüyordu hecelerden.
Yıldızlar mey sofrası kurarken,
Gece saki misaliydi aramızda.

Mecnunlar nice leylalar yaratmışken,
Ferhatlar dağ deliyordu ben misali.

Güneşin esiri olmuş gök kuşağı umutlar,
Kağıttan gemi yok oluyordu.
Mey sofrasındaki hüzün,
Avutmaya çalışıyordu ağlayan o bebeyi..

Hangimiz ki bir gecede saki aramadık uzanamadığımız yıldızlarda..

Mehmet Erol