Sâki Şiiri - Ali Urgan

Şu kalbim bir sevdaya ılık ılık eriyor,
Ey sâki, sen ki bana bir gönül meddâhısın.
Unutamadım onu, bu kalp halâ seviyor,
Çilingir sofrasının neşeli günahısın.

Geceler efkârımı dindiremiyor neden?
Yakıyor bir gizli dert hasret kokan bedeni.
Vedâ edip bu aşk'a dert açıyor her giden,
Seven böyle mi yapar milyon kere seveni?

Yansın her bir yan, âlâ, katmerli elem olsun,
Sun meyinden ey sâki, efkârına içelim.
Vuslat bizden uzakta, bu gece âlem olsun,
Çalsın dertli şarkılar, her fasıla geçelim.

Ben ki sarhoş olmuşum sevdanın şarabından,
Uğruna acı neki, candan, ser'den geçilir.
Hayat bulur şu ruhum onun bir serâbından,
Bu gece ellerinden zehir olsa içilir.

"Yâ-Hû" bilirim elbet, bu hayat değil bâkî,
Leylân'ın mecnûnuydum, oldum köyün delisi.
O yüzdendir tesellim, "umut" sende ey sâki,
Mevlâ böyle yaratmış, kılıp aşkın velîsi.

Uhrevî hâlimizle öte âlem seçelim,
Vur cümbüşün beline, çal hasretin telinden.
Ne yazar biz sarhoşsak, tut elimden göçelim,
Bir gazel oku bize "şair Eşref" dilinden.