Şakayık Şiiri - Selçuk Eskiçubuk

Semaya kaldırdım ellerimi
açtım gönül bahçemin kapısını
bir tek taş, düştü kısmetime
nereden bileydim ki
o da Göktaşı çıktı, oldu bahçem harap
buymuş demek talihim, küsmedim kadere
bana sabır düştü, bekledim

Ot bile bitmez artık derken, bahçemde
bu kez, bir şakayık açtı
bir de yanında tomurcuk
yarımdım, oldum artık ben bir bütün
şakayığım, gelincik çiçeğim benim