Sakatlara acımayın! Şiiri - Emrullah Maksom

Sakatlara acımayın
Bu dünya sakatlara acımaz

Mayınlara basıp kolsuz kaldıysa bizim Mehmet
Nişanlısını koluna takıp gezemez artık

Çalıştırdığı makineye kaptırdıysa kolunu Hasan Usta
Kucaklayamayacaktır bir daha 3 yaşındaki oğlunu

Bir otobüsün altında kaldıysa Murat’ın bacakları
Koşamayacaktır arkadaşlarıyla okul bahçesinde

Bir serserinin kurşunuyla yitirdiyse sağ bacağını Şakir Polis,
Alınacak sokaklardan ya masa başına,
Ya da kalacak malul maaşına

Minibüse binerken bağıracak Emine’ye şoför
‘Çabuk olsana be kadın’ diye
Takma bacakla adım atmanın zorluğunu bilmeden

Hamamda kalçasındaki protezi görünce, vazgeçecektir oğlan anası
Yavuklusu Ayşe’yi istemekten

Annesi hava almaya çıkarttığında spastik miniği
Sorgu dolu bakışlar çevrelese de etrafını
Anlamsızca gülümsemeye devam edecek Volkan

‘Kör müsün kardeşim’ diye çıkışacaktır
Mümtaz’a çarptığı genç delikanlı
Elindeki değneği fark etmeden

Yazmazsa boynuna ‘ben sağırım’ diye Ahmet
Ya adres ya da saat soracak ısrarla yoldan geçen

Adın neymiş bakiyim diyerek, yanaşacak yaşlı teyze, minik Ece’ye
Annesi, ‘o dilsizdir teyzesi’ diye belirtmek durumunda kalacak
- vah vah, pek de tatlıymış yavrucak -

Sakatlara siz de acımayın
Bu dünya sakatlara acımaz

Kesik bir el, tek kol, yarım bacak
İskemlede yürümez ayaklar
Göremeyen gözler
Duyamayan kulaklar gördüğünüzde
Vicdanınız boncuk boncuk terlemesin

Sakatlara acımayın
Sakatlar acınılmayı istemez
Onlara destek verin

Suçu değil hiçbirinin sakat olmak
İstemediler onlar sakatlığı
Birileri olacaktı illaki
ONLAR SEÇİLDİLER..(ALINTI)