Sakarya’yı çok sevdim ben,
Bilmem toprağından taşından.
Hatta kendi memleketimden,
Belki de, ekmeğinden aşından.
Doğduğum değil, doyduğum yer.
Vasiyetim toprağına gömülmek.
İçimde bir ses, “ölünce de kal” der,
Niyetim, kardeşleri görmemek.
Alabildiğine düzlük, geniş ovası
Yeşil ve mavinin her tonundan,
Bir renk cümbüşü coğrafyası,
Bıktım yeşili kıt, ege Bozkırından
Anam, üç düşman doğurmuş,
Sevemediğim üç kız kardeşimi.
Neden aynı mayadan koymuş,
Neden niçin kıskandılar eşimi..
2025
Kayıt Tarihi : 9.5.2025 17:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!