Sakarya'da Beş Zaman Şiiri - Fedai Günaydın

1. ZAMAN
Beş yıl önce bir öğleden sonraydı.
Dümdüz bir yolda gittikçe gidiyordum.
Ben ömrümün sonunda Hendek baharındaydı.
On sekiz yıl sonunda vuslata koşuyordum.

Ne insansız bir yerdi, Hendek'in terminali,
Yabancı bir toprakta Dikmen'i soruyordum.
Son model minibüste bir kişilik yer buldum.
Dere tepe aşarak meçhule uçuyordum.

Bir kadın yeşil gözlü, hayat çökertmiş gördüm.
Acaba neyim diye bakıp ilerliyordum.
Yaşlının kolları şefkatle açılıverdi.
Gözlerinden mübarek rahmetler düşüverdi.

Öylece kalakaldım ninenin kollarında.
Sanki kıymetli bir heykeli sıkıca sarıyordu.
Gözlerimde oynaşan yağmur bulutlarında,
Onlarca yıllık yabanın vuslatı bekliyordu.