Sakarya Şiiri - Zekeriya Terzioğlu

Yüz atlıyla geçtiler meleni,
Salyalı ağızlarda küfürler savrulurken,
Çocuk cesetlerinden yükseliyordu alevler,
Kan turuncu kokuyordu.

Yüreğin darmadağınık duvarlarında kara gölgeler,
Onursuz bir savaşın heybetli şahsiyetsizleri,
Gölgeleriyle karışıyordu karanlıkta.

Köprülerde nal sesleri,
Bebeklerin çığlıklarını bastıramıyordu analar,
Korku mühürlemişti hıçkırıkları.
Patlayan mermilerde saklanan gözyaşları,
Birinin koluydu kopan,bir diğerinin bacağı,
Ne önemi vardı etin kemiğin,
Bir ruh ölüyordu,
İnsanlık ölüyordu,
Merhamet ölüyordu,
Vicdan ölüyordu.

Bu savaş,
Onuru olmayan mücadele.,

SAKARYA.

Yüz atlıyla geçtiler meleni,
Geldiler,
SAKARYA.

SAKARYA.

Sen kafir,sen var ya,
Yanlış mahaldesin,en yanlış yerde,
Yıkılmaz bu millet,müpteladır her derde.
İman taşır yürekler,kahramanlık hep serde.

Ne işin var burda?
Bura yiğit doludur,
Bura acı doludur,
Bura sevgi doludur,
Ne işin var burda?
BURA ANADOLUDUR...

SAKARYA.

Yeşil göğsünde al kanları yüzdürdün,
Dönmedi yiğitlerin,anaları üzdürdün.
Düşmanın gözlerinde korkuları süzdürdün,
Sakarya,bu renk te ne,nedir bu kızılın?
Yeşil örtün nenenin seccadesiydi,
Ak örtünde adalet,
İnsanlık varoldu olalı görmedi böyle nefret.

SAKARYA.

Tepeden tırnağa kan kestim,
Yürekten yumruğa can kestim,
Nefretten sevgiye yol kestim.

SAKARYA.

Yüz atlıyla geçtiler,
Gittiler.
Sağ kalanları sağlıcakla.
Ölüler onursuz ruhlarını taşıdı gaibe.

SAKARYA.

Vatandın,candın,namustun,
Emanettin,mukadestin.
Vermediler yabana,
Etmediler hıyanet.
Yiğitlerin tuttu sözünü,
Bu imana şükret!

SAKARYA.

Yiğitlerin ödediler borcunu,
Anaların yoğurdular harcını,
Gelinlerin süslediler burcunu.

SAKARYA.

Anadolu senle aktı,
Sokaklarım senle paktı.
Vuslatın her sinede ateşler yaktı.

SAKARYA.

Yüz atlıyla geçtiler meleni.