Sakarya -2- Şiiri - Dursun Yelken

Sakarya’m dertleşsek, gelip de dile;
Büyükçe köy kadar ederin yoktur.
“Büyükşehir” oldun, ama nafile;
Eski “Ada” kadar değerin yoktur.

Şehir’in önüne “Büyük” eklendi,
Sıkıntılar tabelaya yüklendi.
Bu rütbeden sihirbazlık beklendi.
“Büyükşehir”likten hiç kârın yoktur.

Hele belediye, merkezde kayıp;
Dağların başında hizmete talip.
Güldürmeyin beni, ne kadar ayıp;
İkiden vazgeçtim, tek “bir”in yoktur.

Bu kötü kaderin, içimde sızı,
Mesele sorarsan, hep dizi dizi.
“Ben şehirim” diye kandırma bizi,
Şehirler içinde hiç yerin yoktur.

Alt yapı her zaman içimde yara,
Eğitimde bilmem kaçıncı sıra.
Hiç alınma, sakın bakma kusura;
Gayretin varsa da, hiç terin yoktur.

İnsanımız dertler ile barışık;
Buna razı gibi, dünden alışık.
Trafiği hiç sorma, karmakarışık;
Anladık Sakarya, kaderin yoktur.

Mazlumoğlu, Türklük kokar her yanı;
Vatanı sevmekte yoktur noksanı.
Som altından değerlidir insanı.
Ey Sakarya! Başka benzerin yoktur.