Açmamış sarı çiçekli papatya koklardım yokluğunda
Heyecanla anardım yalnız sokak insanlarını
Bende onlardandım.
İsmim suratsız! Konuldu
Kokan sakallı tarafından
-suratsız! yine mi haykırıyorsun?
Onu haykırmıyorum , bilsen ağıt yakıyorum aslında
Kırılan kalplere , gözyaşlarına , şapkalı bekçilere.
-Papatya duysun sesimi sakallı
Duysun da ağlasın çürüyen gömleklerimle.
Bir şiir neyi anlatıyorsa onu anlasındı işte
Anlasın elbet !
Kimsesiz de yaşanılabildiğini
Kimsesiz de su içilebildiğini
Susadığını ve doyduğunu anlasın o da.
Kayıt Tarihi : 19.11.2019 22:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!