Sakallarıma Herkes Karşı

kimsesizliğimi new orleans'tan bir zenciye kaptırmış gibiyim
sakallarıma herkes karşı
sen hariç
ne güzel tarardın ellerinle
kimse sonsuzluğu bi telefon zilinde bulamaz
yada bir mektupp kalınlığında.

körüm ben göremiyorum sensizliği
okumuyorum yazdığın şiirleri
iki şairin aşkı hüzünlü olur derlerdi de inanmazdım.

bi kilise çanında buluyorum bazen,
bazen bir ezan sesinde,
bazense hiçlikle yüzleşiyorum
inançlardan sıyrılıp şarabımdan yudumumu alıyorum

korkuyorum.
izmirin en ıssız sokaklarına bile girdim.
böyle korkmadım.
baretta korumaz, çelikten süeter hiç.
bu kalpten birşey
inanıyorum sana
tanrıya değil...