Sakalıma Düşen İlk Ak

Dün kopardım sakalıma düşen ilk akı,
Aynam utandı, ben sustum, yürek ağladı.
Gurbetin dili yok, ama sözleri sanki yakı,
Anamın duası beni bu hayata bağladı.

Taş mermerler bilir, ne ömür çürüttüm,
İçimde baba gölgesi, elimde ekmek kavgası.
Bozkırın cıvıldayan sesine ben mi küstüm?
Susmuyor bir türlü içimde sılamın yası.

Bir kadın var yanımda, gözleri sabırdan,
Ekmeği bölüşürken tebessüm düşer zülfüne.
Kokusu memleket gibi; yüzü sırdan,
Onunla tutunuyorum ben bu sürgüne.

Yorgun duvarlara çaktım umudu tek tek,
Mutlu bir yuva kurduysam kendime eğer,
Feleğin acı zulmünden de olsa geçerek,
Gurbeti vatan eden, sevda ve sabırmış meğer.