Sakal Şiiri - Abbas Paksoy

Bir saray yaptın, şeytan’ın için.
Böyle bir hataya düştün, niçin.
Şeytan’ınla, ortaklaşa geçin.
Şeytan’ı, sende götürdün, sakal.

Günahlarından, geçilmez oldu.
Hac yolu, Allah’a giden yoldu.
Cemerat’ta, babasını buldu.
Şeytanı, hac’dan, getirdin sakal.

Günahın kalmadı, bitti sanma.
Onun adını, anmazsan anma.
Şeytan, orda kaldı diye, kanma.
Şeytan’ı, kökte yatırdın, sakal.

Girmiş içine, çıkmaz dışarı.
Gösteremedin, gerçek başarı.
Daha da azdın, oldun haşarı.
Şeytan’ı, nefse batırdın, sakal.

Paksoy görmedi, böyle yaratık.
Gerek kalmadı, şeytan’a artık.
Ekmeğine sürüp, ettin katık.
Şeytanı, dürüp bitirdin, sakal.