Saka Kuşu Şiiri - Deniz Ercivan

umut, katığı az somun ve
ki bilinir az uğrar sofrasına sosyal inkişafın

bu bendeki derin bir serzeniş Tanrım
belki  derin bir gökten 
derinlemesine derin iniltili
oysa seni senin dilinde inim inim
dualarla değil
hutbeler ve hurafelerinde dışında
dut yemiş bülbül de kesilmeden
kelimeyi şehadetinin kıyısında
ellerime yüklediğim bu değişimlerde bulmak isterdim

yani demiri erite erite
o yok oluşun kanı gibi duyumsamadan yaşamı hiç
tam da kim durduracak bu oluk akışı derken
çok ağrılı, çok ağır çekimli 
her kendime inişimde
işim günü pansumanlamakken
o da daha sen kimsin diye
bakmadan işimin yüzüne

yüzüm off Tanrım yüzüm off!
en az üç dönüm tarla genişliği
ne kadar çekiştirsem sığmıyor hiç bir aynaya

Yok!
Yok!
Yok!

derinlemesine düşünmek şimdi
inişi çıkışıyla bir merdiveni
cümle sonlarına doğru o çok menopozlu,
o çok kemik erimişliğini 
o çok baş eğmişliği hatta anlamak daha sonra
varayoka hiçbir şeyi inkar etmeden
yani sana rağmen Tanrım tanımlamak seni

sesimi kasan bir kabülle...

ki kimin kimi tuttuğu belirsizleştikçe 
daha bir belirgin  daha bir tutkuyla 
koruğu korukça 
off çalışa, çalışa off
çoktan emanet etmişliğimi beni
bir saka kuşuna 
hatta sürülmüşlüğümü onun gagasına

mermeri mermerce
taşı taşça ve taşın ömrünce uzun
mezarlarını derince
bütün başları dört satırlık yazılarla
ki kısaca
bu kadar işimin arasında sonra Tanrım
hatta her şeyin sonu böyle mi olacaktı
diyebilmeliydim sana

ve bel eğimi 
ve kambur
ve toprak
ve herşey

ne kadar uzak uz-ak benim de oradan geçişim
hep bütün mahsenleri ekşi şarap
ne sevinç, ne ziya 
zira bulunmadığını da alın yazımın belleğinde hiç 
bunu bildiğini de yüzüne vurmalıydım
ve başında kırmızı takkeli o saka kuşum
bir de bulursa o bulur dediğimi
bize yeni yazgıları...