Şaka Gibi Şiiri - Adem Eray Kozan

Huzurunu kırıp döktün,
Belki de elinden kayıp gitti aniden...
Tutamadın,
Tutunamadın...

Belki de kasıtlıydın.
Her şey bir kazanın ört basıydı.
Bakamadın,
Belki de bakmadın huzurunun sonuna...
Ardından her şey düşüncelerinin huzurunda...

Sen; huzursuz...
Ben, hiç olmadım.
İsmini bilmiyorum,
Zaten neme gerek...
İşte ‘’biri’’

Huzurunu kırıp döktün.
Şaka gibi;
Her şey başlamadan,
Bitti...

(23.01.2008)