Şak Şakla Şiiri - Hasan Öztürk 2

O geldiğinde dünyaya,
Hiç ağlamamış boşuna.
Soran olmamış halini,
Baba Anasından başka,
Gün gelmiş, işsiz kalmış,
Kazma kürek elinde,
Yön vermiş yetişene.
Umutları yanmış denizlerde,
Gün olmuş, güneşi ağlamış,
Yılmamış hiç bir zaman,
Pes etmemiş haksızlığa,
Dili susmaz,çalana çırpana,
Düşman bilmiş kendine,
Ahtı vefasızlara, cadılara,
İki yüzlü sahtekarlara,
Menfaat uğruna, yakanlara.
Dostluğu hiçe satanlara,
Birlik beraberlik adına,
Sırtından gambazlayanlara,
Birde utanmadan, geçmişler,
Bu adam oğlunun karşısına,
Diyorlar ki beni şak_şakla.
Cevabı, hadi işine.
Hoşuma gitmiyorsun,.
Beni anlayamassın,
Yollar farklı olunca,
Alın teri yoksa uçunda.
Kaybolmuş uçuyorsun.
Hayat tatlı kuryelerinle.
Gün senin günün, efe.
Yaşarken bu saltanatla,
Bir tarafında davul vurur,
Bir tarafında öter zurna.
Kendin çal, kendin oyna,
Yetmez, kendi kendine,
Şak_Şakla, Şak_Şakla.