Yaşamak kadar güzel bir şey yok
ölümün ardında
Limanlara tutulan gemileri seyretmek yok
dalgalar ardında.
Akarmıydı deniz incir yaprakları düşerken sulara
Güneş ışıkları vurur muydu balıkların pullarına
Sahil evleri insanları uyanırmıydı denizin dalgalarına
Sesler karışırmıydı kuşların cıvıltılarına.
Duvarlı gölgeler dolaşır dağların eteklerinde
Köylüler nehirlerle konuşur durur zirvelerde
Bu dağ nemrut dağıdır insanların heykellerinde
Herkes heykel oyuncak olmuş dağların eteklerinde.
Her bir yerden yükselen alevler
Savaşın her zaman ki yanı beyinlerde
Kırlangıçlar mevsimlerde uçarken dallar
Bir vatandaş dilekçe verip sonuç arar
Unutulan köyler,şehirler,krallıklar
Ağlardı yas tutardı yıllarca,haftalarca,günlerce
Bitmek bilmeyen sözler evrenin anlamsız
kelimeleri
Anlamsız kelimelerin manalı bakışlarının
son cümlesi.
1. Farklı bir renk sonbahar
Yeniden dirilişin simgesinin kolyesi
Madalyon boynunda takılı olan kaldırımlar kralı
Sanki her tarafı başka bir yerin kutusun ve kapısı
Metro,tramvay,otobüs
Ölüm,kalım,savaş
1.
Şaşıran insanlar gördüm otobüs duraklarında
Batan gemiler gördüm bağıran kaldırımlarda
Ağlayan çoçuklar gördüm köz sürülen yaralarda
Kandırılan insanlar gördüm eşit düzenlerde.
2.
Bu hayatta öğrendiğim tek şey
Hiç kimse için kendimi yoramayacağımdır.
Bir kız sevdim yarim olsun diye
Meğersem yaram olacakmış bilemedim önce.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!