Sait faik adası yanıyor

SAİT FAİK ADASI YANIYOR

Ateş böcekleri düştü Burgaz adasına,
Bir anda ateş serildi adanın tepelerine,
İhtiyar delikanlıların tozpembe kapkara olmuş yanakları,
Kazma kürekle saldırıyorlar eller nasırlaşana dek,
Öykü, roman, şiirlerde bitmeyen Sait Faik’in adası,
Galleş gökdelen sevdalıları bitiriyor Burgaz adasını,
Artık ağlamaklı gecenin sessizliğinde sönük Samanyolu,
Artık yeşillenmeyecek bahçelerdeki çiçekler ve nar ağaçları,
Yangın bedenlerde küllenip tutuştu,
Dert tütsüleri çoktan boyları aştı,
Küskün dertli ufuklarda ve dört iklim,
Tek kapkara son bahar oldu,
Kozalaklar şimşek olup sahillere ağlayarak dökülüyor,
Paytoncu kısrak at kervanı ilk defa yoruldu,
Evvelinde uzun şimdiki kısa yolculuktan,
Erkenden mecburiyetten gitti göçmen kuşları,
Bir çoğununda oldu son durak yeri,
Adada yıllanacak yangın,
Olacak devamlı ölüm sessizliği,
Çıta olarak kalmış, kuru ağaç dibinde,
Ada bekçisi hayvan hezimetleri,
Yeşil mantosu toprağa mıhlanmış,
Siyah mantosu sırtına eyerlenmiş Burgaz adası,
Dört koldan fırlayan korlaşacak ateşin sesi,
Bir anda kayboldu sincap,
Tosboga, yabandomuzunun izi,
Kimisi meşe palamudu, sarmaşık gelinciğin yanında,
Birlikte ağlayarak kor olup sonluk meskene varmışlar,
Bilmem bu hastalıkta nasıl açacak artık yaban çiçegi,
Yıldızlar, ay, yeşili ve denizi bütünleyen bu güzellik varken,
Nice olacak bu nedeni belli olan karanlık,
Ağaların keyfine 2B 'yi beklemek,
Bir başka canlı gülüyor Anadolu meyhaneleri,
Saik faik şimdi can çekişiyor,
Şimdi öldü tam bir Burgaz adası sevdalısı,

07.10.2003

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR