Şairül İslam Yunus Kokan Şiirleri - Şair ...

Ey nefis!
Tetiği çeken sensin!
Sonra da kader mahkumuyum dersin,
İyilik gelse başına hepsi benimdir dersin,
Su-i ihtiyarından gelen bir kötülüğü,
Sahiplenmez; kaderindir dersin.

Değişir rüzgârın yönü, bu defa vuslata eser.
Levh-i Mahfûz'dan bir sayfa, bir gönül bize gülümser.

Bir rüzgâr olsam,
Sana eserdim yine.
Ve bir kuş olsam,
Konardım gönlünün dalına.

Gecenin derinliğinde, yıldızlar susmuş gibi,
Bir fısıltı kalır dudaklarımda, bir şarkı.
Ben kaldım burada, boş bir odada.
Sen yoksun, hasret kokar her şey.

Hasretin gölgesinde, umudun ışığıyla

Gözlerinde kaybolup baktıkça yâr sana,
Bilirim, dalıp gidersin saadet ufkuna.

Ömür penceresinden ibretle bakınca,
Eş sesli kelimeler gibidir her saat.

Velayete delalet,
Sonu hep selamet
Sabır zafer, saadet.

Dize dize aşka çağır!
Duysun bizi mümin bağır,
Mazlumdan yükselen sabır,
Zalimi alçaltan kahır.

Aşkımız anbean büyür; şükür ve hamd toprağında,
Gonca güller yetiştiririz sabır saksılarında.

“Neden, niçin böyle?” deme!
Sabret!
Bak, gör tecelli edecek!
Nice hikmet,
İbretle seyret!
Rabbine şükret!