Ve dudakların dudaklarımla buluştuğunda demiş şair
gece olurdu onu hatırlarım her defasında
hatta tek hatırladığım buydu sadece yoğun bir karanlık
sonra bir gün dedi ki bana
beni öperken gözlerini neden öyle sıkıca kapatıyorsun..
o zaman anladım, geceler neden daha karanlık
gündüzler neden daha kısa ve parça parça
işte o zaman anladım
o karanlıktan çok korktuğum çocukluğuma döndürebilecek
tek şeyin dudaklarından geçtiğini,
seni öptükçe, anladım çocukluğumu,
seni öptükçe, anladım bir kez daha korku nedir
kaybetmek kelimesinin varlığı nasıl bir şeydir.
Kayıt Tarihi : 1.4.2018 20:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Enes Kepil](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/04/01/sairrrr.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!