Şairlik Şiiri - Mücahit Karaçınar

Şiirlerimden bir iki parça okuyun
Bir iki parça dillendirin dudaklarınızda
Dudaklarınızdan çıkan o soluk havayı soluyun
İçinizde hissedilen soğuğu hissedin
Hissedin ki  yalnızlıktan
Ruha giydirilmemiş bir kalem
Nasıl duraksız hunharca sürüyor kendini
Kendini nasıl yoruyor bu karanlıkta
Aydınlığı giyinmek vardı halbu ki
Herkesin talihi düşer mi naif çiziklere
İnce ve zarif parmakların inceliği
Ruhuna dark edilmiş bir yansıma değil ki
Demirin ve kekicin işlendiği sokaklarda
Tozunu yutarak geldi duygular
Yutkunarak çizildi genzini yakan acılarla
Yakılan bir meşale gibiydi yarına
Baskın bırakılan duyguları güçlendirir çiziklerin
Bu sertliğin bir manası değil naifliğin hiç
Ruhu olgunlaştıran bir ders niteliği
O yüzdendir şairlik dille kalemle anlatılmaz
Bir yaşamak biraz yaşatmak lazım benliğini
Benlerden atılmış virgüller noktalar bırakmak kim bilir
Sesin güzelliği değildir şiiri şiir yapan
Yaşanmış bir hayatı akleder duygularına
Kalbin beyninle bir çıkmazda kalır
Çıkılmaz bir sokağın başında başlar aslında ilhan
Nereden nerden geleceği belli olmayan bir hayal
Belki bir derya deniz taşar gözlünden dudaklarından
Anlaşılmaz bir ireltidir belki okuduğun
Dilini çarpıtan bir bilmece
Bildirmeyince ruh kalbe aydınlık
Akledemez ruhunun içindekini
Hissedemez açılmamış olan pencere
Darkedemez bir anda