Şairliğini Münafıklara Borçluymuş

Onlar kin saçıyorlar, nefret yayıyorlar,
Rab’be başkaldırmışlar, bölüp parçalıyorlar…

Bazen masum denk gelir kırarlar kalplerini,
Getirim gelsin diye dağıtırlar zehrini…

Sıkıntı anlatılmaz Rab’den başkası bilmez,
Kalır içerisinde hakikati terk etmez…

Masum yine bağışlar atar içerisine,
Derken şair olunur döker şiirlerine…

Sıralar ki sıralar, münafığı Rab bilir,
Konuşamazsın asla eylemi zehirlidir…

Dolaşır müminlerle kardeşlik bağlarıyla,
Çünkü çöreklenmiştir kin ve düşmanlığıyla…

Dilinden Rab’bi düşmez Rab’bi Rab’den değildir,
Nefsi intikam dolu affı mümkün değildir…

Vursa öldürse olmaz çünkü cesur değildir,
İntikam yayacak ki rezil edilmelidir…

Bir kere toslamışsın, geri çekilemezsin,
Tek münafık da olsa esirsin ve kölesin…

İlham dolar ve taşar, münafık sayesinde,
Tüm satırlar dizilir ölçüde, kafiyede…

Ruhun olgunlaşır ki Hak ile yandaş olur,
Hakikati fark eder, adaleti buldurur…

Bir gün kabul ederler derler sende şairsin,
Kabul etmeseler de şiirin içindesin…

(2014)