Şairlerin Ölümü Şiiri - Mesut Uludağ

Bir an gözüne bakmak Allah'ı bilmek gibi
Sensiz alınan nefes yaşarken ölmek gibi
Bu elbise kıravat boynumda ilmek gibi
Ve bizim de sehpamız kurulur mu be dünya
Tüm şairler ölünce durulur mu bu dünya...

Bakışında kaybolsam Tanrı Dağı'na gitsem
Mete ile sırt sırta meydanlarda cenk etsem
Ötüken dağlarında ıslıkla davar gütsem
Çağırsam 'Atsız Ata' dirilir mi be dünya
Tüm şairler ölünce durulur mu bu dünya...

Sefai ve Cebeci gözlerimde bir buğu
Ellerime oturmuş Dedem Korkut'un tuğu
Sen söyle Ozan Arif şiirlerin başbuğu
Bu kopuzun telleri kırılır mı be dünya
Tüm şairler ölünce durulur mu bu dünya...

Siz bilirsiniz aşkı söyleyin satır satır
Bu yükü kaldırır mı sırtımdan kırk bin katır
Şiirler küskün bana ne muhabbet ne hatır
Sevda da onlar gibi darılır mı be dünya
Tüm şairler ölünce durulur mu bu dünya...

Bende bala dönüşür en kuvvetli zehirler
Benim gözyaşım ile beslenir tüm nehirler
Bir ahımla yıkılır en görkemli şehirler
Bu değerin farkına varılır mı be dünya
Tüm şairler ölünce durulur mu bu dünya

Bir seyyar satıcıyım her an aklım işimde
Şiirler tezgahımda zabıtalar peşimde
Bornova'da Fırat'la bir çay içtik düşümde
Bir gün bu düşüm hayra yorulur mu be dünya
Tüm şairler ölünce durulur mu bu dünya

Yolum ne bir ah almak ne de yuva bozmaktı
Hakikat kuyusunu iğne ile kazmaktı
Şairim tek günahım her an seni yazmaktı
Bu günahla huzura varılır mı be dünya
Tüm şairler ölünce durulur mu bu dünya

Azraille yoldaşım kol kola yürüyoruz
Hiç ölmeyecekleri ölümle bürüyoruz
Son kurşunu namluya usulca sürüyoruz
Turani ellerimiz sarılır mı be dünya
Tüm şairler ölünce durulur mu bu dünya

Mesut ULUDAĞ