Şairleri Sevmez Çünkü Kadınlar

şiir kumadır,şiir yar
bir akşam alacasında kanatlanır mısralar
yalnız duyguların,yalnız duaların katından
iner uzaklarda aralanan kapıların ardından
girer koynuna şairin zemheri vakitlerde

şair ıssız iglosunda yaşar
yüreğini kanatır aldanışlar
ihanetler ayrılıklar kargışlar
arınır sonra alevinden yaman bir aşkın
buzlar erir dupduru su kesilir

vanilya kokulu mumlar yanar odalarda
mahremiyet usulca eşikte belirir
yüz görümlüğüdür kaydedilir saflığın beyazına
şiirin gelini doğrulur da yerinden
dünya evinde ilk kez kendini gösterir

şair hoyrat bir ömrün baharında
sararmış yazların baygın hazlarında
bitmeyen solmayan ölümlerin sonbaharında
amansız kışların kardan ak bakir yatağında
biteviye şiirin gerdeğindedir