Şairlerde Sever

Bir şair arkadaşım var
Şöyle der durmadan
Şair gaz’a gelir diyor
Sevdigi yoksa sevdiği
Kuru bir bozkır gibidir.

Birde delice severse
İste o zaman sorma gitsin
Yüreğindeki,cebindeki sevdiğinindir
Bu yüzden adam olamaz
Kırılgan,hüzünlü,,ama sevda doludur.

Düşünür bir bilim adamı gibi
Sevdiği ona bir kazık atmışsa
Yandı o sevgili ne ah kalır
Nede beddua,her yönle saldırır
Rüzgarı,yağmuru,kara günleri öne alır.

Saklambaç oynar kelimelerle
Yaşadığı acıların düğümleri
İle uğraşır durur çözmek için
Yüreğindeki niye sevdin kelimesini
Yumruklar,yumruklar durur.

Sevdiğine yakın olabilmek için
Ev bile satın alır sırf onu görebilsin diye
Yüreği acıdan kızarsa bile ona gözükmez
Çünkü gözleri,yüreği gururludur,ağlayabilir
Ellerini tutmak istemez,soğumuştur elleri.

Yüreğinde kuru bozkırların sıcağı vardır artık
Yüreğinde geriye dönülmez kırılganlık vardır
Ağzı mühürlenmiştir sanki konuşamaz
Ama çiçekleri çok sever
Ve çocuklar alabildiğine sevilir onda.

.