Yine yalnızlığa uyandım bu sabah.
Çok da bir anlam ifade etmedi çayın demi,
Yarılan ekmeğin buğusu.
Acıları biriktirdiğim bir geçmişim varken
Çok da büyümedi gözümde ölüm korkusu.
Yine yalnızlığa uyandım bu sabah.
Bir önceki sabahtan farkı yoktu doğrusu.
Aklımdan sessizce geçti anılar,
Sürgün yemiş günlerim gecelerim
Ve vurgun yemiş aşklar.
Ortasında mülteci kaldığım mutluluklar.
Kundaklanmış tüm kahkahalar.
Yine yalnızlığa uyandım bu sabah
Dün yanımda olanların hiç biri yoktular.
Yine yalnızlığa uyandım bu sabah.
Bekleyen ölümler düştü payıma.
Oturup iki dize karalamak istedim.
Şairleri rahat bırakmadıkları geldi aklıma.
Öyle ya ne zaman bir şiir okusak ders kitaplarında
‘Şair burada ne demek istemiş? ’ diye sorduk.
Ama şairin ne dediği olmadı kimsenin umurunda.
Yine yalnızlığa uyandım bu sabah.
Kalmamıştı şekerin tadı
Çayın şekeri.
Ömrümün ederi.
Radyoda isyankar gençliğimin şarkıları çalarken
Ben başımı öne eğdim ve yalnızlığı buyur ettim.
Ağzımızdan buharlar çıkarak bağırdığımız kış gecelerinden,
Omuz omuza söylediğimiz türkülerden,
Ve en masum aşklara yazdığımız şiirlerden
Geride kalan dostuma
Yine yalnızlığa uyandım bu sabah.
Zaten bilirim ki şairler yalnız ölürler.
(2010)
Mehmed AksuKayıt Tarihi : 9.1.2013 22:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!