Şairler topluluğu

Her şeyini kaybetmiş bir adamın sabrı,
Gemilerin gelmesini beklemeyecek kadar zor;ki
O çoktan yakmıştır limanı, çünkü;
Sığınacak yok ev bark sürgünde, Tarık misali…

Garbını kaybetmiş doğudan medet ummaz
Uyusa da, gözleri huzura varmaz
Konuşsa konuştuğunu kimse anlamaz
Akif misali vatanından uzak; Mısır’a sığamaz...

Anadan, babadan geçmiş kardeş ne hacet
Yâr der durur yâr kendinden bir hüccet
Yusuf misali kör kuyular, kader de belki nisbet
Gülmüyorsa hayat, yakında oluşur Behçet…

Oğuz gibi soydu, Atay gibi tanınmış ünlü
Olsa ne yazar ki; sanki yaşam tereddütlü
Varsın bu gün belki doğmaz sabah güneş
Galata’nın tepesinde öylece bekliyor; son Ülkü.