Şairler Şaircikler! Şiiri - Cihat Şahin

Toz dumandır ortalık; geçilmiyor şairden(!)
Adı şair olanın, pek çoğunda yok şuur!
Dinden cüda nadanın; yok hissesi şuurdan,
Doğurur türlü yalan; adına denir şiir(!)

Şiir; arif işidir, arife ilim gerek!
Hak ilim kur’an’dadır, alınır ondan direk!
İlahi muhabbetle, dolmaz ise bir yürek,
Bu gibi şairlerin, sözüne; “bidat” denir!

Uydu olan batıya; batıl şeyler yumurtlar!
Her sözü kâbus gibi; yeis dolu umutlar!
Şiir(!) diye bunlara, alkış tutar anutlar!
Kalemden akan kirler, ne içilir ne yenir!

Kıtlığı var şairin, şaircikler çıkalı,
Pek çoğunun idrak’i, gerçeklere tıkalı!
Düzdüğüne bakmadan, yaşar nede cakalı(!)
Bu gibi sefillere; siz söyleyin ne denir?

Şair mürşit demektir, mürşit fazıl olmalı!
Fazilet islamdadır, onun ile dolmalı!
Resul ona tek örnek, onu model almalı!
Bu yolda olanlara; ”hakiki şair” denir.

Dünya dönse tersine; sebat gerek şaire!
Ekser gitse dalala; şair uymaz kahire!
Atfetmeli nazarı; o daima ahire!
Bu gibi yazanlara; ”gerçekten Tahir” denir.

Şair taviz veremez; asla dinden imandan!
Din demek; ”izan”demek! Geçmez akil izandan!
Etkilenmez kata o; darılandan, kızandan!
Bu gibi yiğitlere; ”mücahid şair”denir.

Hak şairi olanlar; olamaz Halk şairi!
Haksız halklar mahvetti, tarihte çok şairi.
Hakperestler dinlemez, haksızsa hiç kahiri!
Hak indinde bunlara; ”mübarek şair”denir.

26.09.2007-İzmir-