Şairler ölürler eserler yaşar

Üretimsiz toplum uykuya yatıp
Gıda sıkıntı ve işsizlik artar
Hararetli söylev nutuklar atıp
Çözüm yolu öner memleket kurtar

Her sabah güneşi görmeyi başar
Burnunda kesif bir toprak tütüyor
Şairler ölürler eserler yaşar
Şiire adanmış ömür bitiyor

Tüyleri dökülüp en tepe bölgen
Yaşlanıp bu meyan saçın aklanır
Gün olur yerlerden çekilip gölgen
Sine-i millette ismin saklanır

Terk edip beden ruh o insan öle
Ne ağız da nefes ne burun solur
Sürseler akledip üç avuç jöle
Saçların dağınık dursa da olur

Kefenin üstüne yeşil renk cepken
Boynuna papyon bir kravat taktır
Barbi bebek resmi pespembe tabut
Tören merasimle kendini yaktır

İyi şairdi tür hisse kapılır
Dikerler merkeze senin heykeli
Adına millet park bahçe yapılır
Belki tahta sıra yada peykeli

Kalıcı şiirler kaç asır boyu
Meydan okumakta zamana karşı
Bağrına basarak O kamuoyu
Şiirin ile bil titretir arşı..