Şairler Kurultayı Şiiri

Geldi cümleler peşi sıra,
Kıyıya vurmakta şiirden dalgalar...
Sus ve dinle artık!
Uluyor kargalar...
Mütemadiyen toplanıyorlar,
Onlara dokunmak yetmiyor artık,
Ses ver!
Geceden gündüze uzanan şiirler,
Sessizliği yargılar...
Yan odalardan gelen çığlıkları duy artık,
Kork ve titre!
Sessizlikten bir yığın çıktı karşına,
Geliyorlar yirmi dokuz pare...
Öldürmeyeceksin şairleri,
Kokluyorlar tüm metafizik ürpertileri...
Art arda kıyıya vuran dalgalardan sonra,
Yıldızlarda gizemli mahkemeler kuruldu...
Sen dünyada sus artık,
Asılmak üzere ay göklerde...
Yapma!
Ay son nefesini verirken,
Şiir mi dalgalardan kıyıya vuran?
Gülüyor kargalar!
Sulandı bir şair yüreği sabırla,
Çözülüyor ellerindeki prangalar...
Duyuyor musun geceleri?
Ay asılıp, çarmıha gerilirken,
Güneşle birlikte kuruluyor kurultaylar...
Bir yoktan var etme mücadelesi bu,
Şiirden yapılıyor insanlar...
Ve ölüyor kaldırımlar..!