Gözyaşlarım akar iken mürekkeb olur,
Mendilime dökülür dizeler, karşımda durur,
Anlamayan yüreklere belki tercüman olur.
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
Gözyaşlarım akar iken mürekkeb olur,
Mendilimde mısralarım, lekeli durur,
Gurbet acısı insanı kalbinden vurur.
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
Gözyaşlarım akar iken mürekkeb olur,
Fakirin çektiği çile, karşımda durur,
Kurumuş hayallerinde, gerçeği bulur.
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
Yetim kalan yavrularla, öksüz olan çocuklara,
Açlık çeken insanlarla,terkedilen hayvanlara,
Şu güzelim ormanlarla, yakılan o doğada,
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
Terörün kalleşliğine, düşmanların nefretine,
Çekilecek pişmanlığın hayattaki külfetine,
Köşelerde unutulan yaşlılara hürmetine,
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
Hayal olan özlemlerle, sıladaki sevgiliye,
Kayıp olan ümitlerle, uzaktaki geleceğe,
Minik yavrunun yüzünde kaybolan o gülücüğe,
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
Kayıt Tarihi : 2.5.2006 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!