Şairler Erken Ölür Şiiri - Hasan Öztürk 2

ay yüzünde güneşi tutar
gözlerinden mavi yıldız toplarım
parçalı bulutlu salarım kendimi
yaklaşırım sınırsız kıyılarına
o sıcaklığına dokunmadam
sayısız zerre gibi düşer
parça parça bölünür
hayat olurum
toprağına...

bilir mi/sin ki?
şairler erken ölür.
hiç yaşanmamış gibi bir dün/ya
bugün ölmüş olsa d/ahi
kalacaklar yarınlar/da…

aşk diye
çaktığım kibritle tutuşur
içime sığınan çocukluk düşlerim
bir virane gibi tütüyor/sa sayende
sevda ateşime su döktüğün ocağım
işte o vakitlerde sana doğru gidip gelen
hasretin dumanlı yolunun yolcu/suyum
sorma ’bu senin kaçıncı yolculuğun’ diye
ölmüşsem bitmişsem tükenmişsem
ruhumla baş edebiliyor musun?

hayata sessiz uyuyanlara inat
hayata uyanık sesli düşünür şairler…

şimdi
uyurken köyüm
bir baykuş sesinde irkilir yüreğim
hiç susmadı karşı evdeki çoban köpeği
hasret kokulu ellerimle araladım perdeyi
pencereden baktım dışarıya siyaha büründüm.
ölmüş bizim köyün hepiniz bilir ya tek deli şairi
horoz sesinden sonra ağıtlar başlayacak
çıldıracak gözlerim insanlar telaşlanacak
saksımdaki karanfil çiçeğim gidecek ardından
bana miras kalacak ceplerinde kaln yarım şiirleri
onu anlamayan insanlarla olacağım
ne olursun affet onu tanırım
günahkar asi direnişlerini
o ki hiç unutulmayacak…

bilir misiniz ki?
şairler erken ölür.
hiç yaşlanmamış gibi bir dün/ya
bugün filizlenen mısraları
yeşerir yarınlara.

ve ölmedi hiç bir şair
erken ölümlerin ardında...