Şairler Şiiri - Atabey Barış

Yorgun fakat bir o kadar hevesli,
yolculuklar çekerlerdi.
Kimselerin anlamadığı dillerde,
anlaşılmayı beklerlerdi.
Kimi kasketiyle selam etti,
kimi kasvetiyle kelam etti.
Her biri farklıydı belki,
fakat hepsi buruk gitti.

Nerde bir sokak lambası
cızırdasa,
nerde bir kaldırım pembe pembe
duraklasa,
nerde bir yağmur toprağı konuştursa,
Onların hisleri
ekmek gibi çıkıverirdi.

Bir insanın narin eli,
bir kızın ince beli,
bir bakış, bir görüş, bir gülüş,
ve binlerce düş, düşünüş,
onların elleriyle yoğruldu,
ve aşk denen sofraya kondu...

Kimi mezmun derdi, kimi meczup,
oysa ne çıralar bitirirdi bir mektup.
Ateşin veya soğuğun,
olmadığı diyarlarda,
kar içinde yandıran,
soba başında donduran,
en önemlisi
kinkatı gözlere yaş dolduran,
birer kalem incisiydiler.
Tanrının şefkat elçisiydiler.

Mavi ranzalar, ayak altında
zambaklar,
emekle ter sevişmesindeki zımparalar,
onların birer hutbesiydi,
anlamadılar, duygu körü zamparalar!

Yazın karpuz kabuğunda
ya da sahil kumlu akşamlarda,
beyazdan çok şeffaf rakılarda...
Kışın portakallarda,
sahlep kuyruklarında
en çok da pencere başında,
uzakları düşleten, geçmişleri özleten...
Sonbaharda, ilk baharda,
dünleri bıraktıran.
Sabahlarda, akşamlarda,
yeni umutlara gebe bırakan,
hep onların dizeleridir.
Daktilo, kalem ya da tırnakla
işledikleri,
duygu çiseleridir.

Tüm bildiğimiz tecrübeler,
gördüğümüz akrepler, engerekler,
aşıp aşıp durduğumuz engebeler,
hep onların mısralarıdır,
patlamış kızıl gözlerle
gece uykularına ısrarlarıdır.
Hatta bilmediğimiz hisler bile,
onların redifleriyle örüldü.
Neyse o aklımızın almadığı,
severken bulmalar ayrılığı,
unutmam derken, umutmaları,
ıslak mendillerle dolu masaları,
ve de intiharları
onların aruz portrelerinde görüldü.

Dedim ya, hepsi farklıydı belki,
fakat hepsi yoksul gitti.
Kimi kalem bulamadı yazmaya,
kimi dost bulamadı
mezarını kazdırtmaya.
Oysa hepsinin tek isteğiydi,
mutlu ve manalı bir dünya.

Çünkü tüm devirlerin, milletlerin,
tüm dönemlerin, ülkelerin,
en masumları şairlerdir.
Hayatı yaşanır kılan,
yalnız örülmüş şiirlerdir...