Şairler kendi gönül pencerelerinden bakarlar Dünya'ya,
Okuduklarını herkes gibi iç müsveddelerinde yazarlar.
Kağıt ve kalem duyguları başkalarına taşıyan birer araçtır.
Her şey, bilinmedik bir zamanda, en derinlerde yazılmıştır.
Bir kıvılcım, insanlığı yakacak kadar gür bir ateş çıkartır.
Onlar nefislerine hakim oldukça yaratıcı onlara güç verir.
Görenler için, dört mevsim ve sayısız renk vardır içlerinde,
Hangi mevsime denk gelirseniz onun etkisinde kalırsınız.
Bir ilkbahar sabahı, yağmurla uyanır, kırlarda koşarsınız.
Yazın sıcağında uçsuz bucaksız çöllerde Leylayı ararsınız.
Kışın çok üşüyen bir yoksula paltonuzu çıkartıp verirsiniz
En sonunda bir hüzzam şarkı fısıldanır paslı kulaklarınıza.
Giden ne ilk demi, ne de son demidir sonbaharıdır hayatın.
Şairler olup bitenleri bizlere anlayacağımız dilde anlatırlar.
İyi anlayabilirsek içlerimizdeki gizli gül bahçelerini görürüz.
Onların şiirlerini kutsal bir metin gibi okursak çok yanılırız.
Sonbaharlarına denk gelirsek kuru dallar gibi savruluruz.
Kayıt Tarihi : 7.11.2013 11:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!