...Şairini Kaybetmiş Şiir...

Bir dörtlüksün dudaklarımda
Kağıdım elimde olsun, bir de sen yeter bana
Gez dolaş aklımın bahçelerinde
Yanımda olmasan da beynimde ol o yeter bana...

Bir kaldırımsın sokaklarımda
Vur soğuğunu, üşüt beni, yeter bana
Çek bir battaniye gibi güz rüzgarlarını
Nefesini hissedeyim o yeter bana...

Bir parça çiçeksin topraklarımda
Çöllerin gülü olmuş, ezmiş geçmiş Leyla’yı
Sana kavuşacağım günkü rüyayı
Bir gece olsun göreyim, o yeter bana...

Bir baş ağrısısın şakaklarımda
Hayatımda hissettiğim en tatlı ağrı bu
seni çok düşündüğümden ağrısa da
bana ilaç falan verme, o yeter bana...

Bir kağıt parçasıyım odaklarında
Bir mercek olup del geç bu gövdemi
Kalbinin denizine verdiğin demi
Gözyaşlarıma ver o yeter bana...

Bir güneş ol alacakaranlıkarımda
Doğ hemen peşime aydınlat dertlerimi
Hiç kapanmayan sabahçı meyhanelerini
Kapattır, içmeyeyim o yeter bana...

Bitmeyen bir şiir ol parmaklarımda
Doğan güne eş olan sözcükler bütünü
Hayatında kullandığım sözcüklerin tümü
Yansın senin için,karışsın bulutlara yeter bana...

Tükenmeyen bir yolsun ayaklarımda
Dönemeçli, taşlarla kaplamşsın damarlarını
Bir damla kan olup dolaşayım kızıllığını
Kalbinde bir kere vurayım o yeter bana...