Önce güncesinin kapağını açtı yavaştan
Sayfalarında esen bir kez daha sonbahardı
Eylül hüzünleri döküldü kırışmış yanaktan
Yaz günlerinin haber vermeden bittiği andı
Bir derin denizi çekti içine, bir ulu ormanı
Sürükledi geçmişi sayfalarına yeni baştan
Dingindi, sorgularken hızla akan yaşamı
Bir tutam koparttı çok uzaklarda kalan aşktan
Her mevsimle esen duygular da şahidiydi
Yine de kahroldu bulutlara, uzayıp kararan
Geçmişin, geleceğin, sonsuzluğun şairiydi
Son kez baktı kapağa, sayfasına doğru kapanan.
Kayıt Tarihi : 1.9.2005 09:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!