Şairin Sayfaları Şiiri - Ulvi Koçu

güzel kağıt,
canım kağıt
annem gibi severim seni
yokluğumla bir başına,
tek şahit sensin, bilirim
ne güzel dostsun öyle,
ne vefalı sevgili...

güzelim kağıt,
can kağıt
öyle yorgun
öyle yalnızım ki
bunalım mevsimlerini
yağmalayıp yitiyorum
sessizce susup,
yorumsuz dinliyorum hayatı
hayat ilerliyor
ben sussam bile ilerliyor...

zihnimde bağımsız düşünceler
salıverilmiş hikayeler
yazdıkça tükenmişim
köhne duvarlarda kalmışım
sözsüz kalıp ayrılmaksa şehirden
şehre diyecek cümleler bitmişse
aynalarım çalmış derin yüzlerimi
gülüşlerim eskici kalıntısı
asılıyım, asılıyım tepelerde
ayaklarım derin boşluklar suçlusu
gece, ay, sessizlik
başımda ıslık çalan bir kadın
eski Kürt ağıtları
ölmeliyim, evet ölmeliyim
toprakların en kirlisine gömülmeliyim..

ey kağıt,
dost kağıt
sahipsiz büyürüm sürgün kentlerde
sabah soğukları göğsümde
büyüdükçe hapis yatar yüreğim
büyüdükçe müebbetim
kapkara akşamların,
zehir gecelerindeyim...